کرامات عجیب از امام حسین (ع)

حدیث هفته/ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: برای شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایی در دل مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.

جام خانواده؛

به راه انداختن دسته‏ های عزاداری، سینه‏ زنی و تشکیل جلسات روضه و یاد کرد سیدالشهداءعلیه ‏السلام، یکی از اساسی‏ ترین رموز جاودانگی قیام حسینی و فرهنگ سترگ و سازنده عاشورا را رقم زدند. ایشان همواره در حفظ و تداوم این حرکت مقدس کوشیده ‏اند و به سخنان بیهوده و... شبهه‏ های تار عنکبوتی‏ ای که گاه‏گاه از سوی عده ‏ای نادان یا مغرض مطرح می ‏شود، توجه نکرده‏ اند و دشمنی کردن دشمنان اسلام و اهل‏بیت‏ علیه‏ السلام با آنان، حتی اندکی از عشق و علاقه ‏شان به آن امام شهید و آرمان‏های الهی او نکاسته است.

اکنون از برکت همین عزاداری‏ ها و جلسات یاد کرد قیام جاودانه امام حسین‏ علیه‏ السلام و اهداف والای اوست که صفوف شیعیان در برابر دشمنانشان مستحکم‏تر از پیش شده و مخالفان اهل‏بیت‏علیهم‏السلام به تأثیرپذیری از این برنامه‏ های مقدس، به حقانیت و ولایت خاندان پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ وآله پی می برند و بدان اعتراف می‏ کنند و مستبصر می‏ گردند.

در این جا، برای توجه دادن بیشتر شما خواننده محترم، به اهمیت مسئله سوگواری بر امام حسین‏ علیه‏ السلام و پیوند آن با گسترش روزافزون تشیع در دنیای دیروز و امروز،  نمونه ای عینی را، به نقل از کتاب «دورالمنبر الحسینی فی التوعیه الاسلامیه‏1 (نقش منبر امام حسین‏ علیه‏ السلام در بیدارگری اسلام)» ذکر می‏ کنیم. مؤلف می‏ نویسد:

1. شیخ زهیر حسّون برای من چنین نقل کرد: «روزی از کتابخانه واتیکان دیدن می ‏کردم. در قسمت ویژه کتاب‏های اسلامی، چشمم به بیش از هزار کتاب خطی و چاپی درباره امام حسین‏ علیه ‏السلام افتاد.

با تعجب، از مدیر کتابخانه علت را پرسیدم و او گفت: علمای واتیکان دیدند که تشیع در سال‏های اخیر رو به گسترش نهاده، روز به روز بر تعداد کسانی که در دنیا به مکتب اهل‏بیت می‏ گروند، افزوده می‏شود و به این نتیجه رسیدند که علت این امر، مظلومیت امام حسین‏ علیه‏ السلام است که شیعه آن را در مجالس سوگواری و ماتم و با به راه انداختن دسته‏ های سینه ‏زنی، زنده نگاه می‏ دارد؛ پس عده‏ ای از سوی واتیکان مأمور شدند که در دنیای اسلام بگردند و هر کتاب خطی و چاپی درباره امام حسین ‏علیه ‏السلام را گردآوری کنند و به واتیکان منتقل نمایند، تا ایشان نیز با استفاده از روش شیعیان در یاد کرد شهادت مظلومانه امام حسین‏ علیه‏ السلام، به بیان مظلومیت حضرت مسیح - که به باور آنها بردار شد و مظلومانه کشته گردید - بپردازند و از این طریق، آیین مسیحیت را گسترش دهند».

* از امالی مفید نیشابوری مرویست که حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: برهنه مانده بود حضرت امام حسن و امام حسین علیه السلام و نزدیک عید بود پس حسنین علیه السلام به مادر خویش فاطمه علیهاالسلام گفتند ای مادر کودکان مدینه به جهت عید خود را آرایش و زینت کرده‌اند پس چرا تو ما را به لباس آرایش نمی‌کنی و حال آنکه ما برهنه‌ایم چنانکه می‌بینی حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمود ای نور دیدگان من همانا جامه‌های شما نزد خیاط است هرگاه دوخت و آوَرد، آرایش می کنم شما را به آن روز عید و می‌خواست به این سخن خوشدل کند ایشان را، پس شب عید شد دیگر باره اعاده کردند کلام پیش را، گفتند امشب شب عید است پس چه شد جامه‌های ما؟

حضرت فاطمه گریست از حال ترحّم بر حال کودکان و فرمود ای نور دیدگان خوشدل باشید هرگاه خیاط آورد جامه‌ها را زینت می‌کنم شما را به آن انشاءالله، پس چون پاسی از شب گذشت ناگاه کوبید در خانه را کوبنده‌ای فاطمه علیهاالسلام فرمود کیست؟ صدائی بلند شد که، ای دختر پیغمبر خدا بگشا در را که من خیاط می‌باشم جامه‌های حسنین (ع) را آورده‌ام، حضرت فاطمه علیها السلام فرمود چون در را گشودم مردی دیدم با هیبت تمام و بوی خوش پس دستار بسته‌ای به من داد و برفت.

فاطمه علیه االسلام به خانه آمد گشود آن دستار را دید در وی بود دو پیراهن و دو ذراعه و دو زیر جامه و دو رداء و دو عامه و دو کفش، حضرت فاطمه علیها السلام بسی شاد و مسرور شد، پس حسنین علیهاالسلام را بیدار کرد و جامه‌ها را به ایشان پوشانید پس چون روز عید شد پیغمبر صلی الله علیه و آله بر ایشان وارد شد و حسنین را برداشت و به سوی مادرشان برد، فرمود ای فاطمه آن خیاطی که جامه‌ها را آورد شناختی؟ عرضه داشت نه به خدا سوگند نشناختم او را و نمی‌دانستم که من جامه نزد خیاط داشته باشم خدا و رسول داناترند به این مطلب فرمود ای فاطمه آن خیاط نبود بلکه او رضوان خازن جنت بوده و جامه‌ها از حلل بهشت بوده، خبر داد مرا جبرئیل از نزد پروردگار جهانیان.

* حضرت زهرا(س ) می فرماید: وقتی به چهار ماهگی رسید خداوند او را در وحشت انیس من قرار داد، در جایگاه عبادت با من بود، وقتی به شش ماه رسید در شب تاریک ، نیازی به چراغی نداشتم از نور حسین (ع) استفاده می کردم تا این که فرمود:

وجعلت اسمع اذا خلوت بنفسی فی مصلای التسبیح و التقدیس فی باطنی .

هنگامی که در جایگاه نماز با خودم خلوت می کردم صدای سبحان الله را از رحم خود می شنیدم.

* درخشندگی ویژه امام حسین (ع)

فاطمه (س ) می فرماید: درخشش نور امام حسین (ع) به گونه ای بود که در هنگام حمل وی ، پیامبر (ص) به من می فرمود: ... فانی اءری فی مقدم وجهک ضوءا و نورا و ذلک انک ستلدین حجه لهذا الحق دخترم ! من در پیشانی تو درخشندگی و نورانیت ویژه ای می بینم و این نور نشانگر آن است که به زودی حجت خدا بر این مردم را به دنیا خواهی آورد.))

پرتو نور حسین (ع) به صورتی بود که مادرش (ع) می گفت : ((در شب های تار به چراغ نیاز نداشت ابن شهر آشوب روایت کرده است که حضرت امام حسین علیه السلام فرمود: ((بهترین اعمال بعد از نماز داخل کردن سرور در قلب مؤ من است بر وجهی که متضمن گناهی نباشد.))