دروغگویی و حسد ورزی از جمله عوامل اصلی پسرفت شهر...

بنابر آیات صریح قرآن  و احادیث و روایات معصومین(ع) دروغگویی از صفات بسیار مذموم و ناپسندیده ای است که بر هر مسلمانی واجب است که از گفتن آن به دور باشد. امام علی(ع) فرموده اند: نشانه ایمان این است که راستگویی را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویی، گرچه به سود تو باشد ترجیح دهی.

متاسفانه در جامعه گفتن دروغ به امری عادی تبدیل گشته است و هر کس نسبت به هنر و تواناییش!!! گوی سبقت را در گفتن دروغ از اطرافیانش ربوده و قول ها و وعده و وعیدهایی میدهند که بتوانند با آن کسب روزی نموده و اموراتشان را به هر قیمتی که شده بگذرانند.

وعده و وعید دادن و صحبت از ایجاد کارگاهها و کارخانجات و صنایع تولیدی در شهر خوب است زیرا باعث تقویت قوه تخیل و فکر شده و آدم را به یاد ... می اندازد! ولی چه سود که این قبیل وعده ها پا را فراتر نگذاشته و در حد همان تجسم ... در ذهن باقی میمانند و ذره ای از مشکلات جوانان که از جمله ابتدایی ترین نیاز آنها که اشتغال است را حل نمی کند، جمع کثیری که الان باید چرخ تولید و اقتصاد مملکت را بچرخانند، در چرخاندن چرخ زندگی خویش درمانده اند!

حسد نخستین گناه و اولین خطایی است که در روی زمین رخ داده، آنچه که شیطان نسبت به آدم حسد ورزید و حسد او را به نافرمانی و گناه کشانید و حسد تا ابد، یک گرفتاری برای بشر شد. حسد ورزیدن به برادران دینی در یک جامعه اسلامی مذموم شمرده شده و باعث عقب ماندگی اجتماع در مسیر تعالی خود می گردد.

خداوند به همه انسان ها امتیازات و ویژگی هایی داده که با عدل خداوند سازگار بوده است و هر کسی در زندگی خود با سعی و تلاش به جایگاه یا منزلت معنوی یا دنیوی نایل می آید و در نتیجه دلیلی وجود ندارد که انسان ها به داشته ها و دارایی های دیگران حسد ورزند. وجود این حس در افراد باعث می گردد که سعی در ایجاد مشکل و گره در کار و زندگی دیگران نمایند و از سویی رشد این حس مضر باعث عقب ماندگی فکری، اعتقادی و روحی در خود فرد می شود و بدین ترتیب کل اجتماع را در مسیر تخلف و تزلزل قرار می دهد.