نگرش سخیف و غیر انسانی ترکان عثمانی پیرامون ترک و زبان ترکی

هر گونه زبان و گویشی -حتی اگر غیر مکتوب باشدو به انسانها معرفت و اگاهی بخشد با ایجاد روابط اجتماعی-شعرها و احساسات سبب تبادل اندیشه ها می گردد.

زبان میراثی اجتماعی و انسانی است که می بایستی گرامی داشته شود.

زبان ترکی علاوه بر پیشینه تاریخی کمابیش از هزار سال پیش شکل نوشتاری نیز پیدا کرد و پس از مدتی که از زمامداری عثمانیان سپری شد- به تدریج همراه با زبانهای فارسی و عربی در بیان احساسات و اشعار و نیز امورات دیوانی به زبان رسمی عثمانی ها بدل گشت.حال پیش از ان زبان رسمی و اداری ترکان حاکم بر ایران و سلجوقیان اناتولی روم فارسی بود. این در حالی است که چنین پیشینه ای برای کاربرد زبان ترکی در دولتهای حاکم بر ایران زمین در امور سیاسی و دیوانی وجود نداشت و اصولا ترکی فاقد ان میزان پشتوانه بود که جایگزین فارسی شود.در سده اخیر گروهی بر انند تا با ایجاد جنجال های مصنوعی ستیز میان فارسی زبانان و ترکی زبانان ایران را که هیچ گونه پیشینه ریشه داری ندارد در راستای پاره از اهداف تجزیه طلبانه ترویج نمایند و کار به جایی رسیده است که از واژه های مجعولی چون ازربایجان به جای آذرابادگان و آذربایجان و فارسستان به جای بخش پارسی گوی ایران نام برده و با روندی کینه توزانه و غیر علمی برانند تا با پی گیری ژور نالیسم کم مایه تبلیغاتی پشتوانه دید گاه نادرست خود را تحقیر زبان ترکی از سوی —به زعم انان—شوونیست های فارس!!؟قلمداد کنندو جوانان و افراد پاکدل و کم تجربه را که به درستی عاشق زبان مادری ترکی اذربایجانی هستند بفریبند و احساسات پاک انان را دستمایه راهبرد تجزیه طلبانه خویش سازند.

مهمترین دستمایه انها عباراتی است که در پاره ای از اشعار و نوشتارهای فارسی –به زعم انان–به ترکان توهین روا داشته شده است.غافل انکه مفهوم ترک در ان اشعار و عبارتها مردمان اذربایجان و حتی تورانیان در شاهنامه فردوسی نبوده و بیشتر قبایلی مورد نظر است که با تورکتازی خویش در طول هزاره ها ارامش و اسایش نواحی ایرانی نشین اسیای مرکزی را مختل ساخته و از کشته ها پشته ساخته اند.ضمنا چنین دید گاه هایی در سایر زبانها نیز وجود داردو مضامینی چون—اترک التروک لو کان ابوک–ترکان را ترک کنید حتی اگر پدرانتان باشد–به فراوانی در زبان عربی و بسیاری از زبانهای اروپایی وجود دارد.یورشگران به ادب ایرانی گویا نمی خواهند –با شیوه تجاهل العارفین–از رویه دیگر تمجید از ترکان و زیبارویی انا یاد کنند—حافظ می گوید

اگر ان ترک شیرازی به دست ارد دل ما را———-به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

با کمال تاسف بایستی اذعان کرد که تر کان عثمانی با وجود تباری ترک در رتبه نخست انتساب تحقیر ها و تعبیر های نا ساز پیرامون ترک و ترکان بوده و معلوم نیست چرا تاریخ و ادبیات خودشان را پایمال کرده اند!!؟بر اساس مستندات ریشه دار تاریخی فقط پس از روی کار امدن تر کهای جوان و در سال1908وگسترش فرقه های پانترکیستی بود که برای کلمه ترک و ایین های ادبی ان در عثمانی احترام گذاشته شد و ملت و دولت ان کشور با وجود اقلیت چند ده میلیونی کرد نام ترکیه را برای عثمانی جایگزین ساختند و به اسیمیلاسیون ترکی و ترکی پرستی پرداختند.اینک شور بختانه شاهد انیم که گروهی با نادیده گرفتن واقعیتهای مسلم تاریخی و فرهنگی ان مصامین توهین امیز را نمی بینند و با گرته برداری نا اگاهانه و گزینشی از چند بیت شعر فارسی که هیچ ربطی به اذربایجانی ها ندارد بر انند تا تعصبات اذربایجانی های ارجمند و سایر باشندگان ایرانزمین را برانگیخته و به مثابه ابزاری برای دشمنان ایران و وحدت ملی پیشینه دار ان بدل شوند—-لازم دانستم تا اذرابادگانی های ایراندوست از پیدایش این تعابیر زشت و ناروا از سوی ترکان عثمانی اگاهی یابند و با سیر و سلبقه موضوع اگاه سده و ان مضامین هتاکانه را با سروده های فارسی بسنجند و بدانند که جایگاه ترک و زبان ترکی در نزد کسانی که مروج پانترکیسم هستند چه بوده است—–پیشاپیش از محضر ارجمند هم میهنان ترک زبان پوزش میطلبم و خواهشمندم زیاده گویی و ژاژ گفتاری عثمانیان را به خود منسوب نفرمایند.

سند شماره یکم

در ابتدای سلطنت اورخان شاعری به نام عاشق پاشا در مثنوی به نام غریب نامه چنین میسراید—قامو دلده واردی ضبط و اصول–بونلره دوشمشدی جمله عقول@@ترک دیلینه کم سنا بقمازدی—تورکلره هرگز گونول اقمازدی@@ترک دخی بلمازدی بو دللری—اینجه یولی اولو منزللری@@ترجمه–در همه زبانها ضبط و اضول بوده و خرد ها بدان پیرو و متمایل–به زبان ترکی کسی اعتنایی نمی کرد و به ترک ها هرگز دلبستگی نشان داده نمی شد.ترکان این منازل ظریف و مراحل متعالی را نمی دانستند!!؟

سند شماره دو

مسعود بن احمد در کتاب سهیل و نوبهار دشواری و رنج اور بودن نظم ترکی را با ابیات زیر بیان داشته است@@بو اراده عذرم همین ننگ در—کی تورکین دیلی گن دگیل تنگ دیر@@عربجا و یا پارسی اوله لفظ—که نظم اولجیق تورکیا گلسه لفظ@@گه اصلنجا قالور گاه قلمز—ضرورت اولوب وزن اونی المز@@دیلیم در لو تغییر تبدیل اولور—بو تورکین دیلی بر عجب دیل اولور@@بو بیر نچه بیتی دوزنجا بنوم—خجالتدن اریدی یارو تنیم@@که بر اهل کیشی اگر اوقیا—رکیکینی انلیا و قاقیا@@دیا هیچ ترکیب بیلمازیمیش–سوز ایچینده ترتیب بیلمازیمیش@@ترجمه–در این میان عذرم همین ننگ است که زبان ترکی فراخنای ندارد و تنگ است.لفظ ترکی همانند پارسی و عربی به نظم نمی اید و به گاه ضرورت وزن نمی پذیرد.زبانم تبدیل و تغییر های گونگون می گیرد بس که ترکی لسان عجیبی است.این چند بیتی را هم که که به نظم اوردم از خجالت نصف تنم اب شد.هرگاه مرد ادیبی ان را بخواند و زشتی و سستی ان را دریابد خواهد گفت مولف ترتیب و ترکیب سخن هرگز نمی دانسته است.

سند شماره سوم

در سال895هجری در کتاب ترکی سلاطین نامه که از سوی کمال زرد به بایزید دوه اهدا شده چنین می خوانیم–بونا باش اغریسی دیر لر بیلی سن—اوزونه بونی سن نچون گولور سن@@@عجم دیلینه بونلر مشتری در—بولاری بیل کی ترکی دن بری در—ترجمه–چون بایزید ان را نپسندیده در پاسخ سروده—مردم مشتری زبان عجمی یا فارسی هستند و از ترکی دوری می جویند@@@در ادامه دلیل ان را چنین می سراید—-بو ترکی دیل به غایت سرت دیل دیر—سوز اهلی ایش بو دیلدن که حجل در@@ترجمه–زبان ترکی به غایت خشن بوده و اهل سخن از ان شرمسارند.سند شماره چهار—دانشمند برجسته ترکیه ای فواد کوپرولو زاده می گوید شاعر بزرگ فضولی بغدادی از دشواری و بی کفایتی و نا هموار بودن زبان ترکی شکایت ها کرده و عذر ها اورده است.منبع کتاب میلی ادبیات جریانین ایلک مبشرلری–تالیف کوپرولوزاده–صفحه پانزده

متاسفانه ادبیات ترکی عثمانی مملو از این مضامین تحقیر امیز است.شاعر ترک عثمانی در سال941چنین درباره ترکان میسراید@@نه دیر بلد عالم ده ترکی—اولا اگننده کورکی باشده بورکی@@نه مذهب بیله نه دین و دیانت—یومز یوزین نه ابدست و ظهارت@@مثل در بونی دیر لر اهل مذهب—عوان چوپان شرندن صاقلا یا رب@@ترجمه–می دانید در عالم چه کسی تورک است!؟انکه پوستین به تن دارد و کلاه بر سر.نه مذهب میشناسد نه دین و دیانت.صورتش را نمی شوید.ابدست و وضو و طهارت نمی گیرد.اهل مذهب چنین مثل میزنند که –خداوندا ما را از شر چوپان ظالم و زجر کننده مصون و محفوظ بدار!؟سند شماره پنج–تحقیر ترکی در عثمانی تا بدان جا پیش رفت که شهری را عثمانی و روستایی را تورک نامیدند.و در نتیجه در فرهنگ شفاهی مضامینی به نام اتا سوزی یا ضرب المثل رواج پیدا کرد که همان سر منشا اصلی لطیفه سازی علیه تورکان شد—به چند نمونه اشاره میشود—لازم به یاداوری است که تمامی این نوشتارها از منابع ترکیعثمانی هستند.کتاب ترک اتا سوزلری و نوشته فریدون فاضل-چاپ استانبول-صفحه پنجاه-سال1963.تورک نه بیلر بایرامی–لق لق ایچر آی رانی–ترجمه–تورک چه میداند عید چیست و فقط به شیوه ناهنجار دوغ خوردن بلد است@@@تورکون عقلی صونرادان گلیر–ترجمه–عقل تورک بعدها هویدا میشود@@تورک و توسون چونکه دوغدو انادان–اوگوت الدی اشک ایله دانادان—ترجمه–من از ترجمه این عبارت معذورم!!؟؟@@ارکانی کورکه–قاپونی تورکه الیشتیر ما–ترجمه–پشتت را به پوستین و در خانه ات را به ترک معتاد و اشنا نکن–منبع–همان کتاب@@تاش می ور دی ین تورکلر دن در–ترجمه–سنگ را بده که طرف از ان ترکهاست@@@@@@@@@@@@@@@@از شما میخواهم این مشت نمونه خروار را بخوانید و داوری کنید که عامل اصلی تحقیر ترکان و زبان ترکی ایا ایرانیان بوده اند و یا خود ترکان