هیچ نمیگویم ، من راز تو را با خود به گور خواهم برد نفس میکشم،زندگی کردن کنار مردگان را باور میکنم

اینکه هستی اما نمیتوانی باشی را باور میکنم
تو باید بشکنی این شیشه را "سنگها"را باور میکنم

دستانی که میخواست گرم کند دستانم را 

سرد شد ،من زمستان در بهار را باور میکنم 

مثل کودک دبستانی ای که دنیا رو شاد میخواهد

باز میخواهی زیرش بزن من قولهایت را باور میکنم

تو دروغ میگویی، این دل از دنیای تو دور نشد

ول کن این همیشه زود باور را من که باور میکنم

آرام گرفته ام دنیا را ساکت میخواهم بعد از تو 
اینکه سکوت همیشه علامت رضا نیست را باور میکنم

چشمانت پرده کشیده است به این دنیای خاکستری
تو بگو دنیا فردا تمام میشود من که باز باور میکنم

تو رفتی تا من به خود برگردم و آبی شوم
 با خودم کنار می آیم و دنیای بی تورا باور میکنم

یک معجزه کم بود ما باهم شوق پرواز داشتیم 
تو رها شدی و من پرواز در قفس را باور میکنم

تو که گفته بودی : هیچ وقت غصه نخور دنیای من
این روزها "هق هق" پشت خنده هایم را باور میکنم

اجبار تلخی است تن دادن به این تقویم تکراری
ولی قدرت اختیار در این جبر بی انتها را باور میکنم 

راستش را بگو الان چند شب است که نخوابیده ای ؟!
شب زنده داری و گریه های بی صدا را باور میکنم 

استاد خوبی داشتم اما بازیگوش بودم مدتی
بیدار شدم، معرفت بهتر از هر چیزیست را باور میکنم

هیچ نمیگویم ، من راز تو را با خود به گور خواهم برد
نفس میکشم،زندگی کردن کنار مردگان را باور میکنم