باید آنقدر آمدنت بویِ ماندن بدهد که من از صد قدمیِ راه شهر را خبر کنم در میدانِ شهر باله برقصم و همه را وادار به خندیدن کنم باید آنقدر دستانت محکم دستانم را بگیرد که مردم خیال کنند ما به هم چسبیده ایم و ما در دل بخندیم به دلسوزیشان و من در دل ذوق کنم از عاشقیمان باید قهر کردنمان تازه ب...