چرا در این چمن آن سرو من نیست چرا آن سرو دیگر در چمن نیست. خدا را بلبل دستانسرا کو؟ در این گلشن به جز زاغ و زغن نیست. به هر سالم ز لاله نو شود داغ که یادی مانده و یاری کهن نیست. جهانم بی تو ای گمگشته فرزند به جز چاه غم و بیت حزن نیست. بروی چشم من جای تو خالی...